کیم جونز این فصل در محوطه‌ی تاریخی اکول میلتر و با پس‌زمینه‌ی برج ایفل، کالکشن پاییز–زمستان ۲۰۲۵–۲۰۲۶ مردانه‌ی دیور را به‌ نمایش گذاشت و برخلاف فصل‌های گذشته که بیشتر به طرح‌های سیال و بی‌مرز در جنسیت گرایش داشت، رویکردی مردانه‌تر و ساختارمندتر را برگزید. 

 
ایده‌ی اولیه‌ی او، با مراجعه به «Ligne H» کریستین دیور شکل گرفت؛ سیلوئت پس از جنگ که در اصل برای ساده‌سازی پوشاک زنانه طراحی شده بود، اما این‌بار به‌ صورت خطوط منظم در لباس‌های مردانه بازآفرینی شد. جونز به تحول تاریخی پوشاک مردانه نیز اشاره کرد و با تمرکز بر گذار از تزئینات پرزرق‌وبرق قرن هجدهم به سادگی کاربردی قرن نوزدهم، ساختار و برش‌های زاویه‌دار را به‌جای فرم‌های نرم‌تر به‌ کار گرفت.
 
در این کالکشن، جزئیاتی مثل بمبر چرمی مشکی با ظاهری مینیمال و کت‌های اپرا-کِیپ الهام‌گرفته‌شده از آرشیو کوتور زنانه‌ی دیور، اما در فرم کاملاً مردانه، جلوه‌ی خاصی داشتند. بوت‌های چرمی براق که با روبان‌های ساتن تزئین شده بودند (به نام «Bow Caps»)، میان سادگی و تزئینات کوتور نوعی تعادل ایجاد کردند. ردای بلند صورتی برگرفته از طرح «Pondichery» سال ۱۹۴۸ با گلدوزی‌های درخشان و اسنیکرهای هیبریدی با موتیف‌های آرشیو ۱۹۶۱ دیور نیز بُعد تازه‌ای به این مجموعه اضافه کردند تا ضمن حفظ جنبه‌ی کلاسیک، ظاهری امروزی‌تر و جوانانه پدید آید. تعداد لوک‌ها به‌ طور رسمی اعلام نشد، اما تنوع در فرم و استایل، از کت‌وشلوارهای کلاسیک تا آیتم‌های دکوراتیو، نشان می‌داد طراح قصد داشته طیف گسترده‌ای از استایل‌های روزمره تا رسمی را پوشش دهد.
 
محیط مینیمال و تقریباً استریل با راه‌پله‌ی سفید و زاویه‌دار، با فضای کالکشن هم‌خوانی داشت و با حذف عناصر اضافه، توجه را به خطوط دقیق لباس‌ها معطوف می‌کرد. در ردیف اول، Kate Moss و Robert Pattinson در کنار چهره‌هایی مانند Louis Garrel, Nam Joo-hyuk, J Balvin, Gwendoline Christie و ستاره‌های آسیایی Apo Nattawin و Mile Phakphum، جلوه‌ی بین‌المللی مراسم را دوچندان کردند و حضورشان تأثیر فرهنگی گسترده‌ی دیور را یادآوری کرد. بسیاری از حاضران درباره‌ی تغییر لحن کالکشن صحبت می‌کردند و آن را «شارپ‌تر و زمینی‌تر» از طراحی‌های قبلی جونز می‌دانستند. برخی نیز احتمال دادند این تغییر، یا ناشی از تصمیم هنری شخص کیم جونز است یا فشاری از سوی مدیریت دیور برای بازگشت به کدهای کلاسیک مردانه‌ی قابل فروش‌تر.
 
این نمایش، برای کیم جونز یک نقطه‌ عطف دیگر هم داشت: دریافت نشان «شوالیه‌ی لژیون دونور» از آنا وینتور. این افتخار که پیش از این به شخصیت‌هایی مانند والنتینو گاراوانی و دلفین آرنو اعطا شده، برای یک طراح غیر فرانسوی ارزشمند تلقی می‌شود. از سوی دیگر، او اخیراً اعلام کرده از بخش طراحی زنانه و کوتور فندی کنار می‌رود و همین مسئله شایعاتی درباره‌ی احتمال پیوستن او به خانه‌های مد دیگر، به‌ خصوص بربری، به وجود آورده است. هرچند برخی معتقدند گروه ال‌وی‌ام‌اچ به‌ سادگی اجازه‌ی ترک دیور را به او نمی‌دهد.
 
کیم جونز در گفت‌وگوهای کوتاه پس از شو تأکید کرد که «لزوماً به دنبال بازآفرینی تاریخی نیستیم و می‌خواهیم چیزی درباره‌ی اکنون بگوییم.» با این‌ حال، ارجاعات آشکار به دوره‌های مختلف تاریخ دیور و پرداختن به دگرگونی لباس مردانه در سده‌های گذشته، امضای این کالکشن شد. از نظر ویژگی‌های اجرایی، او تلاش کرده است میان طراحی ساختارمند و تزئینات ظریف، پلی بزند و در نهایت، نتیجه‌ی آن مجموعه‌ای باشد که هم از بُعد زیباشناختی و هم از نظر کاربرد، انتظارات را برآورده کند.